Rozdział 6

Słoneczne promienie zaczęły świecić na moją twarz.Szczerze mówiąc nienawidzę tego!Usiadłam na moim łóżku i przeciągnęłam się leniwie,dzisiaj jest sobota,czyli odpoczynek dla mnie.Podeszłam do szafy i uszykowałam sobie ubrania.Następną rzeczą był prysznic.A więc zacznę,w nocy dużo rozmyślałam i chyba odzwyczaiłam się od Damona,nie ciągnie mnie do niego w ten sposób co kiedyś więc z nim zerwę.Wiem,że to głupie ale zrobię to przez telefon ponieważ boję się jego reakcji.Ubrałam się w wcześniej uszykowane ciuchy.Nie wiem dlaczego ale mam ochotę powiedzieć to Damonowi w jakiś śmieszny sposób.Wiem,że go tym skrzywdzę ale nie wiem,wszystko jest takie inne.Wystukałam na moim telefonie numer Damona.

-Słucham?-usłyszałam jego głos.

-Cześć,kochanie pokazać Ci jedną sztuczkę?

-Spoko-odparł.

-Puff,jesteś singlem-po czym szybko się rozłączyłam.

Ok,teraz na pewno do mnie jedzie lub idzie.Biegnę do Dylana!Wybiegłam szybko z domu i zaczęłam biec w stronę zamieszkania Dylana.Gdy już byłam zaczęłam dzwonić,po chwili zdziwiony otworzył mi drzwi.

-Oo,hej.-powiedział.

-Wpuść mnie.-powiedziałam.

-Ok.

Po czym wbiegłam do jego domu.

-Czemu jesteś no taka,jakby przestraszona.?-spytał.

-Zerwałam z Damonem.-powiedziałam.-Lepiej mnie chroń za nim on skapnie się,że jestem u Ciebie.

-No ok,chodź do mojego pokoju.-powiedział po czym poszliśmy do jego pokoju.Zawsze podobał mi się jego pokój,był biało czarny.Był nowoczesny.

-A więc masz szansę,żeby mi powiedzieć o tym co chciałeś kilka dni temu.-uśmiechnęłam się.

-Ok,mam teraz szansę,wiem,że nie praktycznie zerwałaś przed chwilą z Damonem ale walę prosto z mostu.A więc podobasz mi się.-zatkało mnie.Ok,Dylan jest moim najlepszym przyjacielem wszystkiego się po nim spodziewałam ale tego?

-Naprawdę?-spytałam nieśmiale.

-Tak,mam nadzieję,że to nie zepsuje naszej relacji,ale wiedz,że jesteś dla mnie kimś więcej niż przyjaciółką.Od kiedy,Cię zobaczyłem.Myślałem,że zastałem anioła.Chciałem,Ci wyznać co czuję ale zaczęłaś chodzić z Damonem i..-nie dokończył bo mu przerwałam...Pocałunkiem.

Potem się w niego wtuliłam.Nie wiem dlaczego tego nie zauważyłam.Nie,to,że mnie kocha.Że nie zauważyłam jaki on jest wspaniały...

-Czyli?-zaczął.

-Czyli też Cię kocham.-mruknęłam i pogłaskałam go po policzku.A może dlatego nic nie czuję do Damona?Bo czuję coś do Dylana.?W końcu bardzo szybko się przyzwyczaiłam po naszym zerwaniu.

-Tak się cieszę,że też coś do mnie czujesz.Bałem się,że wszystko zniszczę..-powiedział patrząc w moje oczy.

-Nic nie zepsułeś.Cieszę się z tego.Nareszcie zrozumiałam co do Ciebie czuję.-wtuliłam się w niego.

Byłam głupia,że ignorowałam wszelkie rzeczy które robił dla mnie Dylan.Zawsze przy mnie był.Teraz ja będę przy nim.

-Co robimy?-spytałam patrząc się w jego zielone tęczówki.Dopiero teraz zauważyłam jakie one są piękne.

-Może jakiś film?-spytał.

-Ja wybieram.-uśmiechnęłam się po czym zbiegłam na dół a za mną Dylan...

---------

Ja wam się podobał ?:d Mi nawet,tyle czułości xd Ale znowu pozdrawiam moją naj przyjaciółkę,chociaż za nic ale pozdrawiam! :d